آشنایی با استاندارد AML
تعیین سریع و دقیق موقعیت تماس‌گیرنده با خدمات اضطراری مانند اورژانس، مسأله‌ای حیاتی است که میتواند مرز بین مرگ و زندگی را مشخص کند. در شرایط بحرانی، هر ثانیه اهمیت دارد، اما به‌دلیل وضعیت روحی یا جسمی نامناسب، بسیاری از افراد قادر به اعلام دقیق موقعیت خود نیستند و همین مسئله باعث تأخیر در رسیدن نیروهای امدادی می‌شود. با گسترش چشم‌گیر تلفن‌های همراه، بخش زیادی از تماس‌های اضطراری از طریق این دستگاه‌ها انجام می‌شود. این روند، چالشی جدی در ارائه خدمات مؤثر اضطراری به‌وجود آورده است. در چنین شرایطی، ارسال خودکار، سریع و دقیق موقعیت مکانی میتواند نقشی تعیین‌کننده در نجات جان افراد داشته باشد.
طبق گزارش کمیسیون ارتباطات ایالات متحده کاهش زمان پاسخ‌گویی در موارد اضطراری به مدت یک دقیقه میتواند باعث نجات جان ده هزار نفر تنها در آمریکا شود. این ویدئو، که بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده، به خوبی نقش حیاتی این سیستم در نجات فردی سانحه دیده در کوهستانی برفی را نشان می‌دهد. به خاطر استفاده از سرویس اعلام خودکار موقعیت فرد حادثه دیده، حتی با توجه به عدم آنتن‌دهی مناسب و عدم امکان برقراری تماس صوتی، امدادگران با دقت ۶ متر به موقعیت فرد سانحه دیده دسترسی پیدا می‌کنند. در صورت عدم استفاده از چنین سرویسی باید فضایی به وسعت چندین کیلومتر مربع را جست‌وجو می‌کردند.
با اینکه استانداردهای تعیین موقعیت مکانی مشترکین در شبکه‌های تلفن همراه از حدود دو دهه پیش تدوین شده بود، اما به‌دلیل پیچیدگی، هزینه بالا و دقت ناکافی، این روش‌ها به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفتند. در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، انگلستان با همکاری شرکت‌های HTC و Sony پروژه‌ای آزمایشی برای افزایش دقت و سرعت خدمات اضطراری اجرا کرد. در این پروژه، موقعیت مکانی کاربران که از طریق GPS یا WiFi محاسبه می‌شد، به‌صورت خودکار برای مراکز امداد ارسال می‌گردید. نتایج موفق این طرح منجر به انتشار گزارشی فنی از سوی نهاد استانداردهای مخابراتی اروپا (ETSI) در سال ۲۰۱۶ و آغاز فرآیند استانداردسازی پروتکلی تحت عنوان «موقعیت مکانی پیشرفته موبایل» یا به اختصار AML شد. در همان سال، سیستم‌عامل اندروید سرویس اختصاصی خود با نام Emergency Location Service را معرفی کرد و در سال ۲۰۱۸ نیز اپل پشتیبانی از این استاندارد را اعلام نمود.
نحوه عملکرد این سیستم بسیار ساده است: به‌محض شماره‌گیری یک شماره اضطراری توسط کاربر، موقعیت مکانی وی به‌صورت خودکار توسط گوشی محاسبه شده و از طریق پیامک به مرکز امداد ارسال می‌شود. در شکل زیر، نمونه‌ای از نحوه استقرار اجزای مختلف در پیاده‌سازی این روش نمایش داده شده است.
طبق گزارشی که سالانه توسط انجمن شماره اضطراری اروپا (EENA) منتشر می‌شود، پیاده‌سازی و استفاده از این سرویس تاثیر قابل توجهی در افزایش دقت و سرعت پاسخ دهی داشته است. به عنوان مثال، در کشور آلمان، دقت تعیین موقعیت مکانی مشترک بر اساس روش‌های مبتنی بر شبکه چیزی بین یک تا ۲۵ کیلومتر بوده، در حالی که با استفاده از روش‌های مبتنی بر تلفن همراه این دقت بین ۳ تا ۳۰ متر بوده است. در شکل زیر این تفاوت به صورت تقریبی نمایش داده شده است.
نکته مهم اینجاست که موقعیت مکانی کاربر تنها در صورت تماس با یکی از شماره‌های اضطراری به واحدهای امدادی ارسال می‌شود؛ بنابراین دسترسی به اطلاعات مکانی در سایر مواقع ممکن نیست. همچنین، حتی در شرایط اضطراری، این داده‌ها صرفاً در اختیار اپراتور یا مرکز امداد قرار می‌گیرند و به هیچ عنوان برای شرکت‌های ثالث، مانند گوگل، ارسال نمی‌شوند.
فعال‌سازی این سرویس در کشور نیازمند هماهنگی میان نهادهای مرتبط (مانند اورژانس، آتش نشانی و ...) و اپراتورهای تلفن همراه با شرکت گوگل است. طبق مستندات گوگل، در گام اول باید فرم درخواست همکاری تکمیل شود و پس از آن مراحل بعدی آغاز می‌شود. امیدوارم به زودی شاهد فعال‌سازی و بهره‌برداری از این سرویس در کشور عزیزمان باشیم.